พระพุทธมนต์และคำว่า สาธุ มีอานุภาพดีอย่างไร ?

เรื่องนี้ท่านพระอาจารย์มั่น พักอยู่บนดอยปะหร่องกับท่านอาจารย์มนู ตอนเช้าเที่ยวบิณฑบาติให้พรชาวบ้าน พอให้พรเสร็จ สุขัง พะลัง ท่านสอนให้ชาวบ้าน “สาธุ” พร้อมกันด้วยเสียงสูง ท่านพระอาจารย์มั่นว่าเป็นเชิงตลกว่า มือทั้งสองข้างของเราชูขึ้นข้างบน เหมือนบั้งไฟจะขึ้นสู่ท้องฟ้า

วันหนึ่งท่านนั่งพักในที่เป็นที่พักกลางวัน มีเทพพวกหนึ่งจากเขาคิชฌกูฏ อยู่ที่ไหนไม่รู้ เราก็ไม่รู้จัก ท่านว่ามาถามท่านว่า “เสียงสาธุ สาธุ สาธุ อะไร สะเทือนสะท้านทุกวัน พวกเทพทั้งหลายได้ฟัง มีความสุขไปตามๆ กัน”

ท่านว่า ท่านมาพิจารณาอะไร ที่ไหน จึงระลึกได้ว่า “โอ….เสียงสาธุการชาวบ้านถวายทาน” พอรับทราบแล้วพวกเทพก็ว่า “เขาก็สาธุการด้วย” แล้วทำประทักษิน เวียนขวาลากลับไป ส่วนมากพวกเทพจะทำอย่างนั้น

ท่านพระอาจารย์มั่นเลยมาพิจารณาต่อว่า การสาธยายมนต์ พุทธมนต์นะใครก็ตามจะเป็นกิจวัตรพระสงฆ์ เช้า-เย็น หรือชาวพุทธทุกคนสวดพุทธคุณ

ระลึกในใจ มีอานุภาพแผ่ไปได้หมื่นจักวาล
พูดออกเสียงพอฟังได้ มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนจักวาล
สวดมนต์เช้า-เย็น ธรรมดา มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนโกฏจักวาล
สวดเต็มเสียงสุดกู่ มีอานุภาพแผ่ไปได้อนันนตจักวาล

แม้สัตว์ที่อาศัยอยู่ในภพที่สุดอเวจีมหานรก ยังไดรับความสุข เมื่อแว่วเสียงพุทธมนต์ ผ่านเข้าถึงชั่วขณะหนึ่งครู่หนึ่ง ชั่วช้างพับหูงูแลบลิ้น ดีกว่าหาความสุขไม่ได้ตลอดกาลเนืองนิจ นี้คืออานิสงส์ของพระพุทธมนต์ ท่านพระอาจารย์มั่นว่าอย่างนี้

: หนังสือ บูรพาจารย์ (๕๔๐-๕๔๑)